Kot Rabina #6: Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną

Szósta i jak dotąd ostatnia część Kota Rabina porusza tematy miłości i odrzucenia. Jak wiemy z poprzednich tomów, tytułowy kot nade wszystko miłuję córkę swojego pana, Zlabię. Ta już raz uraziła uczucia kota, wychodząc za mąż. Teraz jednak sytuacja staje się jeszcze gorsza – Zlabia spodziewa się dziecka. Zaniepokojony kot próbuje zwrócić na siebie większą uwagę, a gdy ta sztuka mu się nie udaje, podejmuje dramatyczną decyzję i postanawia opuścić rodzinę rabina.

W porównaniu do poprzednich części, Nie będziesz miał bogów przede mną jest tomem dość kameralnym. Tym razem nie ma żadnej wyprawy do Paryża ani w pustynne bezdroża. Kot nie odchodzi bowiem daleko. Gdy zawodzą proponowane przez rabina próby odnalezienia pociechy w modlitwie, decyduje się podjąć życie zwykłego dachowca na ulicach Algieru. Jest jednak już zbyt zhumanizowany, aby dogadać się z dzikimi czworonogami. W celu znalezienia swojego miejsca musi więc odpowiedzieć sobie na kilka fundamentalnych pytań i zgłębić prawdziwą naturę miłości, do czego rzecz jasna scenarzysta szybko dostarcza mu okazję – choć nie taką, jakiej można by się spodziewać.

Sfar każe nam patrzeć na świat oczami zwierzaka, ale tak jak w poprzednich tomach serii głównym obiektem jego zainteresowania pozostają ludzie. Prosty zabieg antropomorfizacji dokonany na kocie pozwala autorowi na wyrażenie obserwacji i zadanie pytań, które w ludzkich ustach brzmiałyby pretensjonalnie, ale przefiltrowane przez cynizm i egocentryzm gadającego kota zyskują niezbędna świeżość i właściwą perspektywę do rozważań. I choć Sfar mówiąc o rzeczach ważnych częściej przybliża naturę problemu niż próbuje znaleźć jego rozwiązanie, to trudno mieć do niego pretensje – taka jest już domena filozofii.

Warto zaznaczyć, że Nie będziesz miał bogów przede mną nakładem Wydawnictwa Komiksowego ukazało się w Polsce równolegle z francuską premierą. Na razie nie wiadomo, czy seria będzie kontynuowana, ale czytelnicy komiksów zarówno we Francji, jak i w Polsce, zapewne nie obrazili by się na kolejne spotkania z filozofującym kotem. Tym bardziej teraz, gdy ten odzyskał wreszcie dar mowy.