Lis #01: Powrót do domu

Twórcy pierwszej części Lisa zabrali się za tworzenie swojej opowieści od strony bardzo nietypowej. Szczególnie, że premierowy tom stanowi tylko wstęp do dłuższej opowieści. Komiks to w znacznej mierze przedstawienie okoliczności powstania tytułowego herosa, aczkolwiek informacji jest o nim tutaj tak mało, że trudno dokładnie stwierdzić, czy to wybawca szarego ludu, czy raczej pragmatyk tylko przy okazji czyniący dobro, nawet jeśli w sposób dość brutalny. Niestety, samego tytułowego Lisa w akcji jest bardzo niewiele. Na dobrą sprawę cały komiks - nawet jeśli niezbyt obszerny - zawiera tylko jedną scenę, w której dzieje się coś poważnego. Cała reszta to zarówno opowieść o powstaniu Lisa, jak i początkowy szkic przysłowiowej iskry na beczce prochu, którą są sfrustrowani warszawiacy.

Myliłby się jednak ten, kto sądziłby, że Lis jest komiksem nowatorskim. Absolutnie nie. Scenarzysta Dariusz Stańczyk i rysownik Jakub Oleksów wykorzystali schemat metropolii znany w świecie komiksu już od kilkudziesięciu lat, czyli Gotham City. Warszawa przedstawiona w komiksie to faktycznie miasto bezprawia, korupcji i bezsensu. Politycy rozkradający kraj i Sejm jawiący się jako osobliwa odmiana tolkienowskiego Mordoru, przestępczość na karygodnie wysokim poziomie i gliniarze, którzy udają, że nie widzą zbrodni rozgrywających się tuż pod ich nosami. Nic, tylko emigrować i nie wracać.

Trudno jednoznacznie ocenić pierwszą odsłonę Lisa. Z jednej strony komiks ten ma całkiem sporo potencjału, szczególnie że wypełnia niemałą lukę w polskim rynku wydawniczym. Naszych superbohaterów można policzyć na palcach jednej ręki. Z drugiej jednak Stańczyk i Oleksów podeszli do początku serii wręcz z paranoicznym marginesem bezpieczeństwa. Owszem, wydanie komiksu w naszym kraju nie jest zadaniem łatwym, jednak uczynienie z Lisa drugoplanowego elementu komiksu o nim samym, to zabieg raczej nie będący strzałem w dziesiątkę. Tym bardziej, że jego prawdziwa tożsamość w ogóle nie posiada jakiejkolwiek charyzmy i długa scena z jej udziałem właściwie bardziej irytuje, niż mówi cokolwiek sensownego o jego możliwych późniejszych motywach postępowania.

Może w kolejnych częściach Lisa będzie lepiej, bo potencjału drzemiącego w pierwszym tomie jest sporo, jednak tutaj autorzy nie zdecydowali się go w ogóle wykorzystać. Niestety, początek okazał się "zbyt bezpieczny". Za mało tu samego Lisa i wykorzystania polskiego Gotham City, czyli Warszawy, która przez dłuższą chwilę przewija się w tle. Krótko mówiąc: może być dobrze, o ile autorzy postanowią odsłonić karty, nie zaś machać rewersem przed twarzą czytelnika.