Lis #02: Mimo woli

Postać Lisa zadebiutowała w zeszycie Powrót do domu. Z plansz premierowego albumu wyłoniła się postać Gabriela Majewskiego, życiowego wykolejeńca, który po trzech latach emigracyjnej tułaczki po przedmieściach Londynu zdołał wrócić do rodzinnej Warszawy. Teraz wiodąc życie społecznego odszczepieńca i rozgoryczonego niezdary, skrywa pewien sekret, który pozwala mu pod osłoną nocy wcielać się w niezwykle zwinnego, przebiegłego i sprytnego złodzieja. Na tle plejady polskich superbohaterów – od Polskiego Orła po Jana Hardego – Lis wyróżnia się zdecydowanie. Jego kombinezon nie został zrobiony z biało-czerwonej flagi, na jego piersi nie widnieje godło z białym orłem w koronie, jego pieśnią bojową nie jest Bogurodzica ani Mazurek Dąbrowskiego, zaś on sam ani myśli strzec prawa i sprawiedliwości czy krzewić podstawy narodowej tradycji. Bohater zdaje sobie sprawę, że w zdegenerowanym świecie zło zadomowiło się na dobre i nic nie jest w sanie go wyplenić, dlatego chętniej przyodziewa maskujący skafander i wykrada technologiczne nowinki z korporacyjnych sieci. I radzi sobie w tym fachu całkiem nieźle. Do czasu.

Kariera obdarzonego supermocami złoczyńcy zostaje bowiem brutalnie przerwana przez monstrualnych rozmiarów zamaskowanego mściciela, nazywającego samego siebie Strażnikiem. Karty zeszytu Mimo woli niemal całkowicie wypełniają sceny opisujące spotkanie dwójki antagonistów podczas udaremnionej próby napadu na wieżowiec firmy Piesto Futuristic. Sekwencje dynamicznego pojedynku ograniczającego się do wymierzania ciosów przez Strażnika oraz stosowania uników przez Lisa uzupełniają standardowe monologi wewnętrzne, dzięki którym czytelnik poznaje psychiczne stany przeciwników, oraz typowe dialogi, informujące o stosunku wojowników wobec siebie nawzajem. W tle pojawiają się sakramentalne dla tego typu opowieści elementy: przypadkowi świadkowie, postronne ofiary i kooperacje superherosów ze zwyczajnymi ludźmi. Dramatyczny finał walki przynosi krwawą retrospekcję zdradzającą szczegóły originu Strażnika, który – co nie powinno chyba nikogo specjalnie zaskoczyć – ma wiele punktów stycznych z laboratoryjną historią powstania Lisa, z demonicznym doktorem Algernnem Shawem na czele.

Już podczas pierwszego zetknięcia się z komiksem z serii Lis widać doskonale, że scenarzysta rzetelnie odrobił pracę domową z wiedzy o amerykańskim komiksie superbohaterskim: od przedstawienia czasu i miejsca akcji, poprzez kreację bohaterów, aż po konstrukcję fabularnego szkieletu. I tak miasto stołeczne Warszawa współcześnie jest plugawym i mrocznym siedliskiem niepohamowanej zbrodni i wszechobecnego bezprawia. Po jednej stronie barykady stoi skrywający swoją prawdziwą tożsamość protagonista, posługujący się nadludzkimi umiejętnościami nabytymi wskutek fatalnego błędu podczas nielegalnego eksperymentu w laboratorium. Na jego trop bezwzględnie wstępuje niezidentyfikowany obrońca prawa, który sfrustrowany kondycją zdemoralizowanego świata w swojej krucjacie przeciwko zbrodni nie przebiera w środkach. Efekt tego spotkania przynosi bezpardonowe starcie dwóch przeciwstawnych mocy, z których jedna uosabia zło, a druga dobro. Twórca idzie jednak krok dalej i przewrotnie odwraca role, dzięki czemu odbiorca podświadomie kibicuje poczciwemu przestępcy, zaś samozwańczy obrońca prawa jawi się mu jako czarnym charakter. Podstawowe wartości zyskują w takim ujęciu odwrotne wektory, co czyni z bohaterów postaci niejednoznaczne i interesujące.

Z komponowanym po amerykańsku scenariuszem pięknie rymują się kreślone po amerykańsku rysunki. Sprawnie zagospodarowane plansze, pełne ekspresji kadry, częste zmiany perspektyw, wyczucie w operowaniu światłem i cieniem oraz płynne przechodzenie od detalu do panoramy sprawiają, że komiks pochłania się na jednym wdechu. Na szczególną uwagę zasługują efektowne wizerunki postaci: wątły i szybki Lis znakomicie kontrastuje z silnym i ociężałym Strażnikiem, co szczególnie uwidacznia się w scenach dynamicznego pojedynku. Ich podobieństwa i różnice potęgują uwydatnione elementy ubioru i otoczenia: wzmocniony ochraniaczami uniform Lisa zderza się z paramilitarnym strojem Strażnika, maska na wesołkowatej twarzy złodzieja koresponduje z chustą i czapką przysłaniającymi niemiłosierne oblicze pogromcy, a bojowe rekwizyty wykorzystywane przez tego pierwszego ścierają się z zaciśniętymi pięściami tego drugiego. W związku ze skupieniem akcji na starciu oszczędniej zostały potraktowane tła, aczkolwiek w niektórych momentach pojawia się krajobraz zatopionej w mroku stolicy. Całości dopełnia ascetyczna, ale sugestywna kolorystyka, ograniczająca paletę barw do brązów, czerwieni i pomarańczy przełamywanych błękitami, fioletami i zieleniami.

Również forma wydania drugiego Lisa przywodzi bezpośrednie skojarzenia z normami rodem zza oceanu. Kilkudziesiąciostronicowy zeszyt zawiera krótki epizod popychający do przodu główną oś fabularną, wątki odsłaniające rąbka sygnalizowanych wcześniej tajemnic i rozwiązujące część intrygujących zagadek oraz obowiązkowy cliffhanger zachęcający do sięgnięcia po kolejny numer komiksu. Dodatkowo zeszyt oznaczony "#2" posiada trzy warianty okładek: poza okładką standardową można znaleźć również edycję limitowaną z grafiką Grzegorza Kaczmarczyka oraz edycję dedykowaną dla sklepu Yatta. A wszystko to w niezbyt wygórowanej cenie, choć egzemplarze z wariantami coverów są symbolicznie droższe. Promocję i dystrybucję komiksu Lis wspierają solidnie przygotowane animacje, ogólnodostępne prezentacje, pojawiające się tu i ówdzie bonusowe historie oraz bezpłatne wydania cyfrowe, dzięki czemu nowa marka na polskim rynku komiksowym staje się coraz bardziej rozpoznawalna wśród rodzimych odbiorców obrazkowego medium. Pozostaje trzymać kciuki i dopingować autorów, aby wystarczyło im samozaparcia i energii do ukończenia tego ambitnego projektu.