Za Imperium #02: Kobiety

Piękne niebezpieczeństwo

Do tej pory żołnierze z oddziału Cortisa musieli zmagać się tylko ze swoimi psychicznymi i fizycznymi słabościami, długą i męczącą drogą oraz chaotycznie od czasu do czasu atakującymi z ukrycia "kozożercami" bez honoru. W drugim tomie Za Imperium Merwan Chabane i Bastien Vivès zaprowadzili dzielnych legionistów do ufortyfikowanej osady zasiedlonej przez plemię nieokiełznanych kobiet spragnionych rytualnego seksu i obrzędowego rozlewu krwi. Na polu bitwy wojownicy zawsze dowodzili swojej odwagi, honoru i woli walki. Teraz muszą poradzić sobie z seksualnymi żądzami i prokreacyjnymi potrzebami dziesiątek nęcących i urokliwych, ale bezdusznych i bezwzględnych, amazonek.

W Honorze autorzy wyraźnie skontrastowali moralne kręgosłupy dwóch żołnierzy z jednostki Cortisa, przygotowując tym samym żyzne podłoże pod dalszy rozwój wydarzeń, mający nastąpić w Kobietach. I tak obdarzony nadludzką siłą olbrzym Statum jest wstrzemięźliwy seksualnie i nie sięga po przyjemności płynące z obcowania z płcią przeciwną, zaś przebiegły i szybki zwiadowca Vergil de Vigero jest jurnym hedonistą, bez przerwy rozmyślającym o kontaktach cielesnych i najczęściej działającym pod wpływem płciowego popędu.

Podkomendni Cortisa ostatni raz mieli do czynienia z płcią piękną po zwycięskiej bitwie, w czasie której zdobyli ostatni stojący na imperialnej drodze fort, zanim Cesarz powierzył im zadanie podboju nowych krain. Tym bardziej przypadkowo napotkane żeńskie plemię, zamieszkujące leśną gęstwinę, idealnie wpisuje się w nieodgadniony dla nich krajobraz: wojowniczki są fascynujące i powabne, a jednocześnie obce i groźne. Czy i z tej bitwy legioniści Cortisa wyjdą zwycięsko? Czy niezaspokojony Vergil sprosta zadaniu seksualnego usatysfakcjonowania dzikich kobiet? Czy erotycznie powściągliwy Statum nie ustąpi przed kuszącymi wdziękami rudowłosej łuczniczki?    

Kobiety i Mężczyźni

W tomie Kobiety – podobnie jak w tomie Honor – mocno uwypuklono strategiczne zdolności dowódcy falangi oraz stosunek cesarskich żołnierzy do ludów pokonanych. Glorim Cortis wyróżnia się ponadprzeciętnymi przywódczymi umiejętnościami oraz trzeźwą analizą sytuacji w najbardziej dramatycznych dla jego podwładnych momentach. Swój oddział traktuje jak żywy organizm, który nie mógłby poprawnie funkcjonować, gdyby zabrakło w nim jednego z członków lub gdyby jeden z nich zawiódł, a kultywowane przez kobiety krwawe praktyki ocenia w kategoriach rytuału mającego na celu zagładę rodzaju męskiego. Kobiety – mimo że wykształciły swoje normy społeczne, plemienne tradycje i zwyczaje kulturowe – przez Cortisa i jego ludzi są postrzegane – analogicznie jak tchórzliwi barbarzyńcy zjadający kozy – jako prymitywny szczep, który należy zniewolić, włączyć w ramy cesarstwa i ucywilizować. Oglądana przez taki pryzmat przygodowa historia o ekspansywnej wyprawie legionu Cortisa przeistacza się w alegoryczną przypowieść o szaleńczym dążeniu ku potędze oraz konsekwencjach, jakie taka postawa za sobą nieuchronnie niesie.    

Autorzy bez trudu wciągają czytelnika w wir porywającej fabuły, pełnej dynamicznych batalii, zapierających dech pościgów i niespodziewanych pułapek, doskonale współgrającą ze stylizowaną warstwą dialogową, wątkami erotycznymi i elementami humorystycznymi oraz niesamowitymi i zapadającymi w pamięć kreacjami postaci. Wiarygodnie i przekonująco zarysowany świat pozwala bez reszty oddać się biegowi wydarzeń. Sporo emocji wywołuje również bezpardonowe zderzenie krwawego rytuału praktykowanego przez żeńskie plemię z nieposkromioną naturą seksualną jednego z żołnierzy. Momentami urasta ono do rangi archetypowych stosunków damsko-męskich, problematycznych i skomplikowanych na tyle, że ostatecznie wpływających destrukcyjnie zarówno na świat mężczyzn, jak i na świat kobiet. Dzięki temu opowieść nabiera wymiaru uniwersalnego, choć siłą rzeczy w takim ujęciu jego końcowa wymowa jest pesymistyczna i przygnębiająca.  

Historyczna egzotyka

Pierwszy tom Za Imperium zaskakiwał zjawiskowością warstwy plastycznej. Dynamiczny tok narracji na poszczególnych planszach i różnicowanie perspektywy w kolejnych kadrach, a także rozwiązania graficzne charakterystyczne dla malarstwa antycznego, powodowały, że przeglądanie albumu sprawiało estetyczną przyjemność w najczystszej postaci. Nie inaczej prezentuje się tom drugi, tym bardziej, że znane z Honoru chłodne i ziemiste barwy otoczenia utrzymane w kolorach brązów, sepii, pomarańczy i żółcieni, ustępują w Kobietach miejsca soczystym zieleniom egzotycznej dżungli oraz żywiołowo jaskrawym czerwieniom, fioletom, różom i błękitom zwiewnych ubrań niewiast. Dodajmy do tego wspaniałe malarskie okładki oraz dwustronicową mapę stanowiącą zapis wyobrażenia legionistów o niezbadanych lądach i zamieszkujących je stworzeniach, a otrzymamy świetny edytorsko album cieszący oko w każdym detalu.

Ponadczasowe zagadnienia, ukryte znaczenia i symboliczno-alegoryczny system języka przenoszą komiks Merwana i Vivèsa w obszary diametralnie odmienne od zwyczajowo pojmowanego komiksu historycznego. W zestawieniu z wysublimowaną płaszczyzną ilustratorską i wysmakowaną paletą barwną otrzymujemy dzieło unikalne, które pozostaje jedną z najatrakcyjniejszych pozycji w katalogu poznańskiego wydawnictwa Centrala.

Kiedy w Honorze Glorim Cortis wraz ze swoim oddziałem dotarł do rzeki oddzielającej opustoszały step od tętniącej życiem dżungli, apatycznie działające bandy barbarzyńskich pożeraczy kóz natychmiast podjęły decyzję o odwrocie. W Kobietach ognistowłosa łuczniczka zareagowała panicznym lękiem i dziką furią na graniczny totem odcinający jej naturalne środowisko od krain, które legion Cortisa będzie musiał przemierzać w ostatnim tomie trylogii Merwana i Vivèsa. Obyśmy mogli udać się tam z żołnierzami Imperium jak najszybciej. Centralo: Za Imperium!