Pierwszy raz sięgnąłem po Zajdla wieki temu. Wpadł mi wówczas w ręce zbiór opowiadań. O ile dobrze pamiętam, wszystkie były krótkie - żadnych zapychaczy, czysty konkret. Było ich tam ze dwadzieścia, albo i więcej* a każde jedno miażdżyło, poniewierało, nicowało. Jakimś cudem na tym poprzestałem. Dopiero niedawno podczas wizyty w bibliotece zerknąłem pod zet, nie robiąc sobie większych nadziei.
Ku memu zdumieniu stało tam całkiem sporo Zajdlów - głównie starych wydań, ale niczemu to wszak nie szkodzi poza tym, że łatwo podrzeć przy przewracaniu stron. Na początku zachowywałem się trochę jako...
Od zawsze przedkładałem detektywistyczną twórczość Arthura Conan-Doyle'a nad psychologiczne kryminały Agathy Christie. Sherlock Holmes wydawał mi się ciekawszą, barwniejszą postacią niż Herkules Poirot, czy panna Marple, zaś jego śledztwa bardziej esencjonalne, zwarte a przed wszystkim na wskroś logiczne (o absurdach u Christie mógłbym dużo napisać, ale to temat na osobną notkę). Dlatego zawsze ubolewałem nad niedostępnością wszystkich wydanych opowieści o londyńskim detektywie i marzyłem, żeby kiedyś mieć je wszystkie na półce domowej biblioteczki. Zatem kiedy ostatnio wybrałem się na większe...
DISCLAIMER: Poniższy tekst, chociaż jest ni mniej ni więcej tylko suchą analizą pewnego wdzięcznego aspektu gimnazjalnej lektury, ocieka makabrą i gorem. Autor nie bierze odpowiedzialności za urazy psychiczne powstałe na skutek przeczytania notki. Tym bardziej nie bierze odpowiedzialności za urazy psychiczne powstałe na skutek przeczytania rzeczonej lektury.
Na obrazie obok widoczny Achilles oraz jego wychowawca, centaur Chiron, wtajemniczający młodego herosa w arkana gry na bliżej nieokreślonym instrumencie.
Wstęp
Iliada Homera, której akcja rozgrywa w zgiełku bitewnym, zawiera bardzo wiele...
Artykuł przeniesiony na odrębnego bloga: quodmeturbat
Zastanawiam się, jak można wykorzystać powyższe motywy w RPG. Przychodzi mi na myśl jednostrzał, w którym gracze stopniowo odkrywają, że ich świat jest wirtualną rzeczywistością innego, prawdziwego świata. Pytanie brzmi: jak zrobić, żeby tego nie strywializować, żeby nie wyszedł z tego (z całym szacunkiem) drugi Matrix. Załóżmy, że udało by się jakoś przemycić do przygody przynajmniej część idei z "Miasta permutacji" - czy Waszym zdaniem na sesjach RPG jest miejsce na takie filozofowanie?
A przy okazji witam Szacownych Czytelników mojej...
