Część pierwsza i wyjaśnienie, o co tu chodzi: 001 - Cmentarne pogaduchy
Zapadał zmierzch, kiedy Mortimer, przemknąwszy ciemnymi uliczkami Ostwaldu, dotarł do swego lokum. Mieściło się ono na poddaszu zamkniętej piekarni pana Klemensa, któremu zmarło się przed miesiącem. Mortimer pomieszkiwał na stryszku od dnia, w którym nieboszczyk pojawił się w przybytku Morra, aby zostawić kapłanom pękatą sakiewkę na poczet godziwego pochówku. Przy tej okazji piekarz poznał młodego pomocnika grabarza, który podówczas szukał nowego dachu nad głową, mając dość sypiania na zimnej podłodze kaplicy. Pan Klemens...
W strugach ulewnego deszczu nad świeżym, nieprzygniecionym jeszcze ciężarem marmuru, grobem przystanęli mistrz Bretius, czcigodny mag oraz terminator Mortimer, nieco mniej czcigodny pomocnik grabarza.
- Tutaj. - rzekł Mortimer, wskazując szpadlem mogiłę.
Czas jakiś stali zamyśleni. Bretius wspominał zmarłego przyjaciela, zaś Mortimer rozważał, ile czasu potrzebowałby jeden robak trupojad, żeby ogołocić ciało do kości.
- Jak umarł? - spytał w pewnej chwili Bretius.
- We śnie, mówili. Spokojna śmierć, mówili. - odparł Mortimer, a w jego głosie dało się wyczuć drwiącą nutę.
Nie uszło to uwagi mis...
